O patronie
dr Henryk Jordan
urodził się w 1842 roku w Przemyślu. Pochodził ze zubożałej rodziny z Zakliczyna. Wcześnie stracił ojca, sam był dzieckiem bardzo chorowitym. Do szkół chodził w Tarnowie. Potem studiował medycynę w Wiedniu i w Krakowie. Po pewnym czasie wyjechał do Nowego Jorku. Tam najpierw utrzymywał się z gry na fortepianie w restauracjach, a potem prowadził zajęcia gimnastyczne w szkołach. Całkiem szybko zyskał uznanie jako położnik i ginekolog. Pomimo dość znacznych dochodów zdecydował się na powrót do Krakowa. Tu szybko zdobył dyplom doktora medycyny. Jego jedyny syn zmarł w wieku sześciu lat. Być może to właśnie stało się przyczyną tego, że Henryk Jordan oddawał się ze szczególną pasją sprawom zdrowia młodzieży. Jego pomysł założenia w mieście parku dla ćwiczeń gimnastycznych i gier na wolnym powietrzu dla młodzieży natrafił początkowo na sprzeciwy w Radzie Miejskiej c. k. Stołecznego Miasta Krakowa. Konieczne były długie zabiegi i starania, żeby w końcu Dr Jordan otrzymał stosowne zezwolenie. Dr Jordan osobiście układał z przodownikami grup plany gier i zabaw, oraz wygłaszał w parku pogadanki z dziejów Polski pod pomnikami sławnych ludzi, które sam ufundował. Jako lekarz i radny miejski, oraz poseł z Krakowa do Sejmu Krajowego (od 1895 r.), prowadził batalię o sprawy, które dzisiaj są dla nas oczywiste. Wówczas jednak wzbudzały zdumienie i opory. Z inicjatywy dr Jordana, który był profesorem na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, utworzono w 1895 roku przy Uniwersytecie dwuletnie kursy wychowania fizycznego, dzięki czemu szkoły krakowskie jako pierwsze na ziemiach polskich otrzymały kwalifikowanych nauczycieli gimnastyki. Wielokrotnie występował publicznie dowodząc znaczenia pauzy szkolnej. W 1899 roku na jego wniosek wprowadzono do szkół średnich instytucję lekarza szkolnego oraz obowiązkowe lekcje gimnastyki. Zainteresowania zacnego doktora były bardzo szerokie. Oprócz tego, iż był wziętym i cenionym lekarzem, Dr Jordan interesował się muzyką. Przez kilka lat był prezesem Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. Prowadził również szeroką działalność społeczną: w 1897 r. był inicjatorem Towarzystwa Budowy Tanich Mieszkań dla Robotników, które zbudowało na Krowodrzy kolonię parterowych domków dla kilkudziesięciu rodzin (niektóre z tych domków zachowały się dotąd). Dr Jordan propagował również zakładanie warsztatów rzemieślniczych i działek uprawnych. Proponowanej mu prezydentury miasta Krakowa jednak nie przyjął. Chociaż z przekonań był konserwatystą, Profesor Jordan przyczynił się do pewnej rewolucji obyczajowej. W 1906 roku wypromował na polskim uniwersytecie pierwszą kobietę na doktora medycyny. Także i za to mu chwała. W rok później Profesor Doktor Henryk Jordan zmarł.